In alle staten kwam hij binnen, mijn zoon van 14. Hij was voor de allerlaatste keer folders gaan bezorgen – hij had zijn baantje opgezegd en dit was de laatste dag.
“Weet je wat me nu is overkomen?!” riep hij boos en bang tegelijk. Er was een automobilist, nota bene een man met werkkleding aan met het keurmerk V van beveiliging op zijn trui, vloekend en tierend uit zijn auto gestapt en op mijn zoon afgelopen. “Kankerlijer, kijk es uit je tyfusogen!”. Mijn zoon, die net stil stond met zijn fiets om over te steken en zich van geen kwaad bewust was, schrok zich een hoedje en vluchtte. De automobilist was zo boos, dat hij weer instapte en achter hem aan reed. Mijn zoon werd nog banger en fietste keihard door brandgangen achter woningen langs en door kleine steegjes, waardoor hij de man afschudde. Toen hij de man niet meer zag, is hij nog natrillend en continu om zich heen kijkend zijn laatste folders gaan bezorgen. Dat hij er nog last van had, was wel duidelijk toen hij thuis kwam. Boosheid, angst en schrik spoot zo ongeveer van zijn lichaam af.
Ik trok hem liefdevol naar me toe en terwijl hij vertelde, klopte ik op hem. Na 2 rondjes kloppen stond hij heel rustig op om wat te drinken te pakken. Met een lach zei hij: “Weet je mam, ik heb door al dat harde fietsen vandaag in ieder geval goed aan mijn conditie gewerkt!”
Te mooi om waar te zijn? Beleef zelf wat EFT voor jou kan doen. Neem gerust vrijblijvend contact met me op!